Klasyfikacja złamań stawowych wg AO
Zasady klasyfikacji złamań
Klasyfikacja złamań wg. AO oparta jest na klasyfikacji Müllera z 1990 roku. Jej główne założenia maja charakter generyczny i odnoszą się do całego układu kostnego. Myślą przewodnia tej klasyfikacji była zasada, że klasyfikacja tylko wtedy jest wartościowa, gdy racjonalnie uzasadnia podejmowane leczenie i pomaga w dokonywaniu oceny jego wyników ( Müller i wsp. 1990). Klasyfikacja musi określać ciężkość ( morfologiczną złożoność złamania) przewidywane trudności w leczeniu oraz rokowanie. Osiągnięto to opierając klasyfikację na powtarzających się triadach typów złamań. W klasyfikacji występują 3 typy złamań o rosnącym stopniu złamania A, B, C. Każdy typ dzieli się na 3 grupy A1, A2, A3; B1, B2, B3; C1, C2, C3, a każda z grup na podgrupy A1.1, A1.2, A1.3, B1.1, B1.2 itd.
| Kość
1 2 3 4 |
| Segment
1 2 3(4) |
| Typ
A B C |
| Grupa
1 2 3 |
| Podgrupa
. 1. 2 .3 |
Grupy i podgrupy są uszeregowane w zgodnie ze wzrastającym stopniem ciężkości złamań, co sprawiło, że rozpoznanie typu złamania nabrała olbrzymiego znaczenia klinicznego Klasyfikacja zakłada w obrębie kości długiej obecność 3 segmentów, trzonu i 2 segmentów obejmujących końce stawowe Ryc.1 . Segment 1 dotyczy bliższej części stawowej, segment 2 trzonu, segment 3 dalszej części stawowej. Ponieważ granica anatomiczna między trzonem a nasadą jest trudna do jednoznacznego określenia klasyfikacja wykorzystuje zasadę kwadratów pozwalającą z dużą precyzją zdefiniować segment końcowy kości. W klasyfikacji tej poszczególnym kościom ludzkiego szkieletu przypisano numery. I tak kość ramienna ma nr 1, przedramię nr. 2, udo nr.3, podudzie nr.4 itd. Ryc. 2 (Schatzker i wsp. 2015)
Złamania stawowe są określane w tej klasyfikacji jako te, które obejmują powierzchnie stawową bez względu na to czy przebiegają wewnątrz czy zewnątrztorebkowo. Podstawą określająca obszar należący do stawu jest kwadrat obejmujący stawowy koniec kości utworzony przez najszerszy wymiar nasady Ryc.3. Wszystkie złamania znajdujące się w tym kwadracie umownie nazywamy złamaniami stawowymi. . W złamaniach tych wyróżniono złamania częściowo i całkowicie stawowe. Złamania które znajdują się w obrębie kwadratu a nie obejmują powierzchni stawowej to złamania pozastawowe lecz wpływają na oś stawu i zaliczane są do grupy A. Złamania w których część powierzchni stawowej ma połączenie z główną kością zaliczamy do złamań częściowo stawowych grupa B, zaś złamania stawowe w których żaden ze złamanych fragmentów kostnych nie ma połączenia z pozostałą kością zaliczamy do całkowicie stawowych grupa C Ryc.4.