I – okres wstępny – podrażnienie stawu. Należy starać się znieść dolegliwości bólowe, ograniczyć wysięk w stawie oraz odtworzyć jak najlepszy zakres ruchów w stawie. Postępowanie w tym okresie polega na odciążeniu stawu przez zakaz chodzenia, leżenie w łóżku, wyciąg pośredni za obie kończyny dolne w odwiedzeniu. Można też podawać niesterydowe leki przeciwzapalne. Postępowanie takie zmniejsza napięcie mięśni, stopniowo dochodzi do przywrócenia ruchu odwiedzenia i obrotu do wewnątrz. Czas stosowania wyciągu zależy od szybkości powrotu do prawidłowego ruchu oraz ustąpienia wysięku w stawie.
II – okres aktywnego leczenia, na drodze postępowania zachowawczego lub operacyjnego. Należy utrzymać jak najlepsze pokrycie głowy kości udowej przez panewkę stawu biodrowego i prawidłowy zakres ruchu. Poprzez zanurzenie głowy kości udowej w panewce zapobiegamy rozwojowi zniekształceń, zwłaszcza w okresie fragmentacji i odbudowy. Nie mniej ważne w tym okresie leczenia jest utrzymanie prawidłowego zakresu ruchu w stawie. Ruch w stawie wspomaga odżywianie chrząstki stawowej, zapobiega atrofii mięśni, stymuluje osteogenezę w podchrzęstnej warstwie nasady i zapewnia formowanie nowopowstałej, niedojrzałej, plastycznej tkanki kostnej. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku do leczenia jałowej martwicy głowy kości udowej wprowadzono ortezy. Umożliwiły ruch i poruszanie się w warunkach, gdy staw biodrowy ma zapewnione prawidłowe centrowanie głowy kości udowej w panewce wraz z jej głębokim zanurzeniem. Obecnie zastosowanie ma kilka typów ortez, które różnią się od siebie sposobem połączenia części obejmujących kończynę z miednicą, zakresem ruchów, objęciem jednej lub obu kończyn.
III – faza rekonstrukcyjna – obejmuje leczenie następstw przebytej choroby Perthesa jest domeną leczenia operacyjnego.
Algorytm postępowania w chorobie Perthesa