Usztywnienie selektywne
Można wykonać aż u 30% chorych ze skrzywieniami podwójnymi. W skrzywieniach piersiowo-lędźwiowych (typ II wg Kinga); główne skrzywienie piersiowe prawostronne, lędźwiowe lewostronne – korektywne ≥ 50% lub do < niż 40º na wyciągu lub w przechyle bocznym – w tym przypadku spondylodezy wymaga tylko skrzywienie piersiowe. W skrzywieniach lędźwiowo-piersiowych (typ I wg Kinga) główne skrzywienie lędźwiowe lewostronne, piersiowe kompensacyjne, prawostronne – korektywne ≥ 50% lub do < niż 40º na wyciągu i przechyle bocznym – spondylodezy wymagać będzie tylko skrzywienie lędźwiowe.
W podwójnych skrzywieniach piersiowych (typ V wg Kinga) gdy skrzywieniem głównym jest skrzywienie piersiowe prawostronne a kompensacyjnym skrzywienie piersiowe górne lewostronne (korygujące się o 50% lub do < niż 40º na wyciągu lub przechyle bocznym) usztywnienia wymaga tylko główne skrzywienie piersiowe prawostronne. Ostatecznie jednak o usztywnieniu selektywnym w typie V decyduje ustawienie barków. Jeżeli bark lewy jest ustawiony wyżej (w tym strukturalnym lewym skrzywieniu piersiowym) to usztywnić należy oba skrzywienia piersiowe doprowadzając do poziomego ustawienia obręczy barkowej – kompensacji obręczy barkowej. Jeżeli bark prawy jest ustawiony wyżej należy objąć spondylodezą tylko dolne skrzywienie piersiowe prawostronne pamiętając o wyrównaniu ustawienia barków.
Zasady określające zakres spondylodezy tylnej ( w tym spondylodezy selektywnej) w oparciu o korektywność skrzywień kompensacyjnych przedstawia tabela 7.

Zakres spondylodezy